Zaterdag 18 september stond een Marathon op het programma. Deze wedstrijd heb ik al een keer eerder gereden, een mooi zware wedstrijd. Niet alleen heeft deze wedstrijd de langste afstand maar vaak ook de meeste deelname. Zo ook dit keer, veel bekende, onbekende en verrassende oudgedienden.
De voorbereiding voor de wedstrijd was door autopech verre van ideaal. Soms gebeurt dit en we moesten het maar nemen zoals het was.
Dit zorgde ervoor dat ik deze wedstrijd wat anders; voorzichtiger, moest beginnen. Hierdoor raakte ik wel achterop de groep waren ik graag rijd. Helaas maar het kon niet anders.
Na een aantal ronden had ik het gevoel dat er toch meer in zat. Ik probeerde weer aan te sluiten bij de groep waar ik graag in wou rijden en na een aantal ronden lukte dit.
Rijden in deze groep zou de 3 of 4 plek opleveren. Nog maar amper aangesloten bij deze groep zag ik mijn concurrent voor plek 3 rechtdoor gaan bij een bocht. Nu wist ik dus dat als het zou lukken om te finishen in deze groep het de derde plek op zou leveren. Nummer 1 is net Europees, wereldkampioen en paralympisch kampioen geworden (Mitch Valize), hij was echt een maatje te groot.
De nummer 2 was een paar ronde met Mitch meegegaan en reed gewoon harder. Die kon ik nooit meer bijhalen. Plek 3 was vandaag gewoon het hoogst haalbare, wist ik. Ik besloot dan ook deze groep te volgen en was blij dat het me lukte
Het eindresultaat was dan ook de derde plek, met een wedstrijd gemiddelde van 31km/h.
Tevreden met dit resultaat!