Donderdag 2 september stond er een Tijdrit op de planning. De overwinning van de laatste wedstrijd en dezelfde deelnemers in mijn categorie gaf misschien mogelijkheden.
Een tijdrit is heel anders dan een normale wedstrijd, dus vooraf was ik erg benieuwd hoe deze wedstrijd zich zou ontwikkelen.
Een tijdrit is niet mijn favoriete onderdeel. In mijn handbike carrière heb ik ook nog maar 2 keer een tijdrit verreden. De resultaten waren heel wisselend.
Na aankomst op het parcours ging ik deze verkennen; dat was maar goed ook want hier koos ik al de verkeerde route. Gelukkig was een van de deelnemers zo vriendelijk om mij de route te laten zien, van start tot finish.
Hoe ging de tijdrit? Redelijk….of nee Slecht. Van begin tot eind.
Na de start ging als een dolle weg, veel te hard, de tweede ronde probeerde ik dit door te trekken.
Dat lukt redelijk maar resulteerde in een moeilijke, zware en een veel langzamere derde ronde die veel langer leek dan de eerste twee.
Het ergste was nog dat ik bocht te vroeg rechtdoor ging naar de finish.
Dit bleek niet zo, ik baalde was helemaal kapot en maakte hierdoor nog meer fouten. Ofwel een tijdrit om snel te vergeten.
Conclusie van deze tijdrit heb ik dan ook. Veel geleerd;de leerpunten onthouden en de rest snel vergeten, de volgende tijdrit gaat vast beter.
Voor nu staat alleen de zware wedstrijd op 18 september in Utrecht nog op het programma.